Kiedy mówimy o Opóźnionym Rozwoju Mowy?

O opóźnionym rozwoju mowy można mówić, gdy mowa dziecka pojawia się z widocznym opóźnieniem względem normy rozwojowej. Zasób słownictwa oraz znajomość pojęć jest także na niższym poziomie niż u rówieśników. Ale, co właściwie znaczy “widoczne opóźnienie“?

Jakie są normy?

Pojęcie normy w rozwoju mowy jest bardzo zróżnicowane. Nie ustalono konkretnych granic czasowych w zakresie rozwoju mowy u dzieci. Specjaliści mają też różne podejście
do terminu “opóźniony”.

Co mówią specjaliści?

Terapeuci o Opóźnionym Rozwoju Mowy:

• brak wypowiadania słów w wieku 18 miesiecy i brak tworzenia zdań w 30 miesiącu życia (Ewa Dilling-Ostrowska, 1982).
• brak wypowiadania słów w wieku 15 miesięcy i brak tworzenia zdań w wieku 3 lat (Antoni Pruszewicz, 1992).
• opóźnienie rozwoju mowy w stosunku do wieku dziecka wynosi 6 miesięcy (Tomasz Zaleski, 2002).
• dzieci w wieku 2-5 lat, które nie mówią w ogóle lub ich mowa jest bardzo ograniczona (Marina Zalewska, 1998).

Na co zwrócić uwagę?

• w okresie między 1 a 2 rokiem życia dziecko nie wypowiada wyrazów, posługuje się gestami i dźwiękonaśladownictwem.
• w okresie między 2 a 3 rokiem życia dziecko wypowiada wyrazy i dźwiękonaśladuje, nie wypowiada prostych zdań.
• po 3 roku życia dziecko nie produkuje mowy w ilości pozwalającej na komunikację, ale rozumie polecenia i identyfikuje przedmioty.

Diagnoza Opóźnionego Rozwoju Mowy

Okresy rozwoju mowy dzielimy na prelingwalny i postlingwalny. Pierwszy, to etap do 1 roku życia,
a więc pierwsze odruchowe krzyki, gaworzenie, dźwiękonaśladownictwo. Drugi zaś – to okres rozwoju
i dalszego doskonalenia mowy (budowanie zdań prostych, złożonych, tworzenie pytań itp.). Jeśli dziecko
ma nieprawidłowe odruchy przedwerbalne – należy wykluczyć inne zaburzenia (np. afazję, mutyzm).
Gdy dziecko nie rozwija się, nie mówi w ogóle, używa wyłącznie dźwiękonaśladownictwa, to po wykluczeniu innych zaburzeń, można skłaniać się ku diagnozie ORM.

Opieka merytoryczna: neurologopeda Beata Gmiter