Czym są zaburzenia integracji sensorycznej?

Zaburzenia integracji sensorycznej to trudności z przetwarzaniem i interpretowaniem informacji sensorycznych otrzymywanych przez zmysły. Może to prowadzić do trudności w koordynacji ruchowej, nieprawidłowego reagowania na bodźce zewnętrzne oraz trudności z uwagą i koncentracją. Zaburzenia te mogą dotyczyć jednego lub kilku zmysłów, takich jak wzrok, słuch, dotyk, smak, węch oraz równowaga i położenie ciała w przestrzeni.

Jakie są objawy zaburzeń SI?

Zaburzenia integracji sensorycznej mogą wystąpić u dzieci w każdym wieku. Najczęściej diagnozuje się je u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Objawy mogą być różne i mogą się różnić w zależności od indywidualnych potrzeb i uwarunkowań danego dziecka. Niektóre dzieci mogą mieć trudności z równowagą i koordynacją ruchową. Inne, mogą być wrażliwe na dźwięki lub dotyk, a jeszcze inne mogą mieć trudności z koncentracją i uwagą. Dzieci z zaburzeniami SI są bardziej wymagające. Mogą być bardziej płaczliwe, wrażliwsze od innych dzieci. Zdarza się również, że dzieci z zaburzeniami są bardziej wyciszone, spokojniejsze i mniej aktywne od rówieśników.

Co powoduje zaburzenia SI?

Zaburzenia integracji sensorycznej mogą być spowodowane różnymi czynnikami. Zaliczamy do nich urazy w wyniku wypadków lub choroby, niedotlenienie podczas porodu, zaburzenia rozwoju mózgu lub genetyczne predyspozycje. Niedojrzałość systemów zmysłowych ma także ogromy wpływ na integrację sensoryczną. Dysfunkcje w tym zakresie mogą być również spowodowane brakiem lub niedoborem bodźców zmysłowych we wcześniejszych etapach życia, lub także nadmiarem tych bodźców. Czasami trudno jest określić dokładną przyczynę tych zaburzeń. Zaburzenia integracji sensorycznej występują także u dzieci bez stwierdzonych wyraźnych zespołów chorobowych.

Jak wygląda terapia SI?

Terapia zaburzeń integracji sensorycznej może obejmować różne formy np.: terapia ruchowa, sensoryczna, logopedyczna, hipoterapia, dogoterapia, terapia dłoni. Ważne jest odpowiednie dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb i uwarunkowań dziecka. Bardzo istotna jest współpraca między rodziacami a terapeutami. Na spotkaniu specjalista przeprowadzi wywiad z rodzicem oraz przeprowadzi badanie dziecka. Badania są przeprowadzane na podstawie metody opierającej się na neurofizjologicznych podstawach: Kliniczna Obserwacja, Południowo Kalifornijskie Testy Integracji Sensorycznej oraz Testy Praksji.

Terapię zwykle prowadzi się w formie zabawy. Dziecko bawi się i uczy jednocześnie. W czasie terapii poprawia się funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego i ogólny rozwój dziecka.